به نام خدا 

من عادتی دارم فرصت و چیزی که آن را قبل از آنکه بدانم به زودی از دست می دهم آقدر ناراحت می شوم مثلاً دینم را عمرم را جمع دوستانه ام را معلمم را اما من ..من عاشق وطنم هستم و حاضر نیستم مثل دینم آن را از دست بدهم آگر به روستایی رفتم وطنم روستای قبلی  من است اگر به شهری بروم شهر خودم وطن من است اگر به کشوری بروم ایران جان و دل و روح من است من من ایرانم را می خواهم با همه زشتیهایی که همه می بینند من ایرانم را می خواهم با وجود اینکه مردمش منو دوست ندارم ....

ایران مال من است و از آن من هر تکه اش قطعه است زمردین

همیشه از این می ترسم که مبادا به کشور دیگر بروم و مرزها را ببندند و من ایران را از دست دهم مبادا  منو از ایران خارج کنند

اما دوست دارم حداقل یکبار هم شده مدتی از ایران دور باشم ایرانو نبینم به ایران پا نزارم میدنی چرا می خوام برم کنار برج ایفل ساختمونهای کیپ تاوون برج ساعت لندن دیوار چین ونیز با ساحل رویاییش  جاهایی که مزیک های امروزی می گذارند جاهایی که همه به اصطلاح خوش می گذرونند برم برزیل و سواحل زیبایش بروم سویس که عاشق برف بازی ام و بروم دبی و برج العرب می دونی اونجا چیکار کنم به یاد ایران باشم و ایران جلوی چشمام مجسم بشه و عاشقانه گریه کنم...تنها این حال میده و زیبایی شهر اونا رو نگاه کنم یه لحظه به یاد روستای زشتی از ایران باشم بعد آرزو کنم خدایا حداقل یه لحظه ای اونجا باشم به جای عکس از ایفل خاکی که با پهین گوسفند قرین شده را ببوسم.